Dni zaczynają się dla niej dość pesymistycznie. Chwyta się nadziei, niekiedy zakłada okulary z różowymi szkłami i rzeczywistość staje się wtedy znośniejsza. Brakuje jej w dzisiejszym świecie czasu na robienie rzeczy bez sensu, dlatego też z nostalgią wspomina dzieciństwo i rodzinny dom. Z drugiej strony to urodzona idealistka. Jurorzy festiwali filmowych wciąż doceniają jej fabularny debiut, a ona już pracuje nad kolejną rzeczą. - Wierzę w pracę, stopniowe i powolne dążenie do lepszego, pełniejszego życia. O tym właśnie są „Rzeczy niezbędne” - opowiada.
